Delilik eskileri toplamakla başlarmış…

Eskiciiiiiiiiii

Bölüm 1-Eski Kitaplar

Şimdi ne kadar eski varsa toplayasım var. Eski kitaplar,eski şarkılar,eski kıyafetler,eski fotoğraflar,eski eşyalar,eski paralar…
Eskiciiiiiii
Eskiler alırımmmmm

İlk kitaplardan başlayalım. Eski kitaplar satış kaygısı olmadan,sanal okumalar olmadan,kokusu,dokusu daha kıymetliydi.
Dergiler daha itinalı,ahbap çavuş ilişkisi olmadan resim,karikatür,mizah,şiir, hikaye,anı,mektup. Dergiyi okumaya başladığınla bitirdiğin bir oluyordu.
Şimdi,kitapların en çok kaygısı kitabın satışı,elbet bu da olacak ama öncelikli değil.Teknolejinin yaygın olmadığı zamanlarda istediğimiz kitabı alıp okuduğumuzdaki halimiz bayram çocuğu gibiydi. Kitap konularıda sıkıntılı, popüler kültürden arınmış bir roman, bir deneme, öykü,anı okumak  çok zor.
Eskiden ikinci yeniler,birinci yenileri bu kadar çok yazarmıydı.Ya da her yazar kendine bir üsdat belirleyip ona benzemeyemi çalışırdı,bunu da bilmiyorum.
Yol gösterici olmalarının dışında, edebiyatcıların bire bir  üsdatlar gibi olmaya çalışmasını hiç yazmayalım.

Hikayelerimiz bile değişti.Çocuklarımız kurgu değil,bilim kurgu okuyorlar ve çok da seviyorlar.Yaşamadıkları bir dünyanın kurgusu,ya da yaşayacak oldukları diyelim.Dünya yı kurtarma,olağanüstü varlıkların kahramanlığı gibi.Hani bilim kurgu da olmasın demiyorum ama tamamen geleceğin teminatı çocukların bu tür kitaplara yönelmesi,hayal dünyalarını genişletiyor ama gerçeklerdende bir o kadar uzaklaştırıyor olabilirmi diye düşünmüyor değilim.

Okuduğumuz her neyse, okuyucuya bir değer katmalı,düşündürmeli,sorgulatmalı.
Çocuk klasiklerinden olan Ömer Seyfettin’nin ‘’Kaşağısı ‘’ iki kardeşten birinin diğerine iftira etmesini,yalan söylemesini,vicdan azabını anlatır.

Reşat Nuri Güntekin’in ‘’Acımak ‘’ adlı kitabında,bir genç kızın ailevi sorunlar nedeniyle ACIMAK duygusunu nasıl kaybettiğini yazar. Sebepleri ve sonuçlar.

Kafka ‘nın kitabında bir insanın sosyal çevre baskısı, aile baskısı, olmadıkları gibi davranma,değer yargıları ve değersizlik hissi ile bir böceğe dönüşmesi,bulunduğu ortamdan kaçışı böcek olarak daha kolaydır. Dönüşümde bir böcek olarak ve ölerek son buluyor.

On yaşındayken okuduğum Gülten Dayıoğlu’nun  ‘’Dört Kardeştiler ‘’ kitabının kitaplığımda olmasını ne çok isterdim. 1973 yıl basımlı kitap sahaf da 10, 00 satılıyormuş.On yaşında okuğum  etkilendiğim bir kitap. Annesi ve babası ölen dört kardeşin,evlatlık verilerek dağılışları ve yaşam öyküleri yazıyordu.Kitabı beş defa okumuştum.Ben de iz bırakan kitaplardan biridir.Komşunun kızının kitabı olduğu için geri iade etmiştim.

Yetmişli ve seksenli yıllarda okuduğum,aldığım ne kadar kitabım varsa hepsini dükkanın bir köşesinde yaptığım kitaplığa koymuştum.Kütüphane usulü karşıdaki okulun öğrencilerine isimlerini kayıt altına alıp okumalarını,ödevlerini yapmalarını sağlıyordum. Kitapların kimi geri döndü kimi dönmedi,kimi çok beğendiği için bir zaman sonra hiç birini geri almayıp hepsini karşı okulun öğrencilerine dağıttım.

Bir taraftan onların kitap okumalarını sağladığım için seviniyorum,diğer taraftan eski okuduğum kitaplarımın elimin altından gitmelerine üzülüyorum.

Delilik eskileri toplamakla başlarmış,eski kitaplarımı toplamak için ne zamanım ne bütcem,ne de  imkanım yok.Adını sayamadığım onca kitap kimi isteyerek,kimi istemeyerek kayboldu gitti.

Eskiciiiiiiiiiiiiiiii Eski kitaplar alırım diye bağırmanın da kimseye bir faydası yok. İnsanın en değerli hazinesi kütüphanesinde bulunan kitaplarıdır.Siz siz olun,çocukluğunuzdan itibaren okuduğunuz kitaplara iyi sahip çıkınız. Yaşınız her ne olursa olsun,yaşadığınız çağa tanık olan,olmayan her yazarın kaleminden dökülenler değerlidir. Dünü olmayanın,bu günü olmaz. Yazı unutturmaz,unutulan ne varsa yazılmayandır.

Yaşar Kemal,Peyami Safa, Yakup Kadri Karaosmaoğlu,Halide Edip Adıvar,Reşat Nuri Güntekin, Halit Ziya Uşaklıgil, Ömer Seyfettin, Aziz Nesin, Ahmet Hamdi Tanpınar, Saik Faik Abasıyanık, Tarık Buğra
Mehmet Akif Ersoy.... Dergiler,Hikayeler,Romanlar,Mektuplar, Anılar.Tommiks ve Zagor okuyan bir neslin çocuğu olarak, keşke kitaplarımın hepsi dursaydı diyorum. İnsan pişmanlıklarından geriye kalandır.