Karınca Telaşı...

SEVİL KÖSE sevil.kose.mehmet@hotmail.com

Ciğeri yanmış bir Ağustos
Eylül saçlarini yolarak geliyor
Kapıda  karşılayacak değilim ya
Hüznün ayak sesleri taaaaa uzaklardan duyuluyor
Bir yaranın bantını 
İçimden asılıyorlarmış gibi oluyor bazen.
Dokunmasam
Dokunmasalar belki geçer diyorum
Ne mümkün
Bir taş düşüyor kafama
Belki de bir değil beştaş
Çocukluğum koşuyor gözlerime
Hadi diyorum kalk 
Kendi elimden tutup kaldırıyorum kendimi
Ah bu yaralar ah
Bu babamdan
Bu ondan, bu bundan
Şu ötekinden,bu berikinden
On parmağım marifet sayıyor olan biteni
Bir ben kalmışım kendime yara açmadık
Hey kendim diyorum
Hadi sen de dokun
Dokun dokun korkma
Fotokopi hayat
Kopyala kendini ve oku
Bir varmış
Bir yokmuş
Ne varmış,ne yokmuş
Balık baştan kokmuş
Havada bulut yok mahalleyi su basmış
Biri boğulmuş,biri kurtarmış
Öteki de demiş ki
Ne olmuş,ne olmuş
Alışmış kudurmuştan betertir
Kedi ile fare ahbap
Tilki ile karga kanka olmuş
Atı alan Üsküdarı geçmiş
Eşek su dan hiç gelmemiş
Kara keçiyi gören tuluğu dolu yağ sanmış
Cahil alim olmuş, alim susmuş kalmış
Kuşlar göç sürgünü
Yaprak gün döngünü
Toprak iştahla beni bekler
Leylek günü kurtarmış
Karıncaların telaşına şükür dedim