Sancılı Mevsim

hüzünlü kelimeler konaklıyor kalbimde heyyat
sen se baharı muştuluyorsun,yarına küsmüş ağaçlara
yeni kıştan çıkmış ay'ın yalancı yüzünden belliydi
soğuk vurmuş çiçeklerin yerlere döküleceği
adımı verdim ben bu aya

hadi bir rüzgar çıkar,vursun denizler kıyıya
yağdırsın nazlı bulutlar deli yağmurlarını
çocuğun elinden düşmesin ekmek
toprağın karnı doymaz,üstüne yağmur içmeden
gözlerimi verdim ben bu aya

avazdı,ayazdı,kimsenin suçu yok herkes masum
kapattım sayfalarını kitabımın okuyarak,donarak,yanarak
doğmuş olmanın çaresizliğini omzumda çiçekli dövme
yüzüm dünden yorgun,bu günden yarım,yarına umut
sesimi verdim ben bu aya

alıp başını gitmeli bu sancılı doğum mevsiminde
dağların yola döktüğü taşları,geri yerine koyarak
çıkılmaz dağları çıktım,yürünmez yolları yürüdüm
ilk ayağımın kayışı değil bu topraktan,çok düştüm
ömrümü ödünç verdim bu aya..