AMAN TANRIM  !

Kozmik ve mistik bir düşte olası tanrılar kendi derdine düşmüş! Öyle mi değil mi kereler uğruna uğurladığımız uğursuz günde nasıl bir düş yüz çeviren tanrılardan uğur beklemek? Beklesen de beklemesen de öyle yokuş yukarı akmıyor sular! Suları geç Neyzen misali sanat değeri taşıyan küfürler havada uçuşuyor. Bazı insalar kendi tanırsını bulur lâkin tanrısının bundan hiç haberi olmaz. Birileri haber versin desen ortada tanrısı da yok. İşte böyle bir karmaşık inanç durumu. Aslında kimin neye inandığının bir önemi yok, çünkü inanmak ihtiyaçtan ortaya çıkıyor. Her ihtiyaca cevap vermek zorunda mı insan bunu iyi anlamak lazım. İnancını mı inancı mı tartışmış olursak ikisi de aynı şeyi mi bilmiyorum lâkin bu düşünceleri tetikleyen çoklu bilinmezler var.

Bir futbol takımı, bir siyasi parti, bir şarkıcı, bir yazar ve şair, bir ideoloji, bir tarikat lideri ve güzellik abidesi vs. tanrın olup çıkıyor, sonra büyük bir mabedin inşaası başlıyor yüreklerinde. Artık kendisi tapınak şövalyesi mi kutsal mekanların müridi mi bilinmez. 

Zamanın behrinde ilah gibi görünenler gün geliyor uzayın çöplüğünde yerini alırken neden sorusu basit kalıyor ve hep yaşananlar sil başı baştan en başa! Peki geçmişteki o büyük enerji açığa çıkacak mı? Çıkmayabilir ama kalıntıları aynı izlerden aynı yeri gösterecek ve değişen olmayacak. Bunlar hep böyle mi oldu? Evet, insanlık tarihinden bu yana hep böyle oldu ve bitimsiz arayışlar dile destan desen bir yenisi öncekini sıfırlıyor. Evet burada bile değişim ve gelişim var lâkin öz aynı! Sadece inancın çabuk yayılmasına veya isteyenin çabuk ulaşmasına yarıyor. Șimdilerde yapay zeka ile bir sonuç alınmaya başlıyor. Her ne kadar başarılı olunur veya olunmaz sonuçlarından münezzeh duyguyu vereceğini sanmıyorum. İnsan duygunun dibine inmeden zekanın tek başına bir işe yaramayacağının farkında ve duygu yoğunluğu ile de sade bir sanat yakalanmaktan başka çaresi de yok.
Duygu ile zekanın eş zamanlı hareketinden dolayı sanat yakalanıyor, aslında sanat bu iki düşünceyi de içinde taşıyor.