YOLCULUK

Sadece ve sadece nesneler yer değiştiriyor yüzün hep aynı zarif düșlerimde! Nasıl bir şey? Bilmem nasıl anlatsam! Bilsen de, bilmesen de yük, sele kapılmış gibi.

Upuzun bir yolculuk bu; başı ile sonu olmayan ve ikisinin arasında gidip gelen! Başka türlü anlatsam değişen ve gelişen hiçbir şey olmayacak, çünkü öyle olsaydı, böyle olmazdı hiç; ötesinde ne ise berisinde aynısı ve ötesi berisi yok, anla işte! Daha fazla zorlasam yadıma düşmez... İnan neyin ne olduğunu bilen yok ve bilen de hiç oralı değil sanki!

Sözlerin akışındayım, o hâlde bitimsiz yolculuğa devam diyorum yeni keșiflere açık yüz coğrafyanda derken bakımsız şiirlerin yanından geçiyor ve berceste mısralar arıyorum. Adın geçmiyor ise beklenen güz yağmurlarına demlenmeye bırakıyorum. En güzeli güzele yakışır değil mi? Evet, öyle sevgili yazarım da, öncelikle hoş geldin tanımsız yüz coğrafyama, bakalım neler var gördüklerinde? Neler yok ki, derinden alıp yüzeye bırakıyorum. Yaklaştıkça duygu dünyana heybedeki turpun büyüğünü avuçlarına bırakacağım. Seni yazarak bitirmek zor, hem bitirmek isteyen kim, sakince yazıyor ve yeni gördüklerim ruhumda kayıtlara geçiyor. Kayda değer ne var Yüksel'im? Hiçbir şeyin yokluğunda her şey var kestane gözlüm.

Ne çok sen birikiyor, azalan günlerin hacmine ve bir günüm, bin gün gibi! Seni düşünmek böyle bir şey güzel insan, sanki tümün evrene dağılıyor ve dünyalık düşlerimde tek yaşıyorum. Seni tek geçerim diyordum ya, şimdi anladın mı beni diye sorsam, çok geç anladığın aklıma gelecek, boş ver gelsin, çünkü seninle erkeni de geci de aynı.