DOLMAYAN KASE

Kral, sokaklarda dolaşırken bir dilenciye rast gelir. Dilenciye seslenir, dile benden ne dilersen, seni mutlu edeyim. Dilenci umursamaz tavrıyla siz beni ne ile mutlu edeceksiniz ki diye sorar. Kral biraz bozularak, ben bu ülkenin kralıyım, ne istersen sana sağlayabilirim, sen ne istiyorsun onu söyle diye çıkışır. Dilenci bir kase altın verebilir misiniz bana, buyurunuz size boş kase, hadi içini altınlarla doldurun.

Kral ondan kolay ne var ki, yardımcılarına seslenerek, dilencinin uzattığı kaseyi altın ile doldurmalarını emreder. Kralın yardımcıları saatlerce uğraşır ama kase bir yandan dolar, bir yandan içi boşalır. Nihayetinde kral kaseyi altın ile dolduramaz.Kral biraz da bozularak, dilenciye sorar. Bu kasenin sırrı nedir ki, bir türlü dolmadı.Dilenci ,bu kase insanın nefsidir,  siz ne kadar doldurursan doldurunuz, ne kadar verirseniz veririniz, içi hep boşalır.

Yani, dilencinin dediği nefs doymaz. hep daha fazla, hep daha, hep daha içini boşalta boşalta ilerler.Nefs, ye ne versen doymaz, yeni model araba, yeni model telefon, yeni giysiler, yani demem o ki Nefse ne versen doymaz.''Nefistir seni yolda koyan, Nefs dir, yolda kalır nefse uyan '' Yunus Emre

Dünya nefsine yenik düşen insanlarla doludur, asla mutlu olamazlar zira doyumsuzdurlar.
Hz Mevlana' ya göre nefs insanı iyi şeyler yapmaktan alıkoyan içimizdeki düşmandır.
Dünya hayatı nefs ile geçirilecek bir yer değildir. Kralın bile dolduramadığı nefsi, insan bir ömür boyunca doldurmaya çalışır. Bunu yaparken de ömrünün uçup gittiğinin farkına varmaz.

İnsan kendi nefsini doldurmaya çalışırken kendini çok kurnaz sanır. Oysa dervişin '' mal da yalan, mülk de yalan, var biraz da sen oyalan ''Ölümlü olduğunu bilen insan için ne büyük bir yanılgıdır her şey benim demek.Nefsine yenilen insan kolay yalan söyler, hep daha fazlası için, işine geldiği gibi şekil alır. Nefsine düşkün insanlar daha çok bencil insanlardır. Mahatma Gandhi '' Benciliğin gözünde perde vardır '' diyor. işte insan tam da bu perdeyi kaldırmadıkça bencilliğinin ve nefsinin kölesi olur.

En büyük bencillik ise kendi hatalarının bedelini, başkalarına ödetendir. İşte bu  da insanı tam bir nefsin kölesi durumuna sokar.Dilencinin kasesi gibi olmamak lazım, nefse hakimiyet bunu gerektirir. Hep daha fazlası için uğraşı insanın ömrünü yer, farkına varmadan her yolu mübah sayar.

Adını ne koyarsanız koyun, nefsinize dur demediğiniz sürece içine yalanda girer, haramda girer. Sizin iş bitiriliciliğiniz, nefsiniz sizin krakterinize dönüşür. Nefsinizin peşine düşüp hem kendinizi, hem başkalarını sömürmeyiniz. Kazanılan para bellidir, bunu göz ardı ederek lüks için yaşamak isteyenler nefsine yenilenlerdir. Zira bu dünya öyle sandığınız gibi zevk, sefa sürülecek bir yer değildir.

İçinizdeki nefsi doyurmadan ,dışınızı doyuramazsınız. Siz bir insansınız, kendinize öz disiplin ve öziradenizi kontrol altına alabilmelisiniz .O içinizde dizginlenemeyen, şahlanan at sizin nefsinizdir. Ya bu atı kontrol altında tutmalıyız, ya atın, yani nefsin sizi  sonu belli olmayan yanlış bir yaşama koşturduğunuzun farkına varmalısınız.