Ölenler ve Kalanlar....

İnsan bir canlıdır ve ölümlüdür. Zamanı gelince,vade yetince hepimiz öleceğiz,bu kesin. Ölümü acı kılan geriye kalanların ölen insanı bir daha göremeyecek olmalıdır. Bu yüzden ölenler ölümü bilmez,ölüm geriye kalanlar içindir.

Bayramları dört gözle beklerim desem yalan olur. Yetim büyüyen her çocuk kadar bayramları incindiğim doğrudur. Bu bayram özellikle altı şubat 2023 de yaşadığımız deprem felaketinde kaybetttiğimiz canlardan geriye kalanlar ne kadar büyük bir acı yaşadılar diye düşündüm. Aileler,akrabalar,komşular hemen hemen hiç kayıp vermeyen insan yok.

Yakınlarını kaybedenler,evlerini kaybedenler,eşyalarını kaybedenler,anılarını enkaz altına gömenler,hayvanlarını kaybedenler yaşadıkları çadırlardan bayram sabahı uyanıp yakınlarının mezarı başında ne büyük bir acı yaşadılar.

En çok yara alanlarda çocuklar, çocuk ölümü bilmez çünkü. Çocuklara ölümü anlatamayız, öldü torağa gömdük diyemeyiz.
Gelin girmedik ev olurmuş da,ölüm girmedik ev olmazmış. Annem ‘’Allah doğru ölüm versin’’ derken,demek ki bunu kastediyormuş. 
Trafik kazası,boğulma,zehirlenme,hastalık gibi ani gelişen hazırlıksız ölümün iki kat daha yaralıyor olması insanı.

Dedem ‘’ Gençliğin ölümü zor,ihtiyarlığın parasızlığı zor ‘’ diyordu. Evet işte genç yaşta ölüm,yaşlı ölümünden daha çok can acıtır. İhtiyarlığın parasızlığı ise zor. Şimdilerde büyüklerini huzur evlerine bırakanlar,bir de yaşlıların paraları yoksa hiç yüzüne bakmıyorlar. Parası yoksa eğer kapısını açan,halini hatırını soran olmuyor ama unuttukları bir şey var ki, zamanı gelince ne yaşattılarsa kendi evlerinin yaşlılarına,kendileride onu yaşayacaklar.

Ölümün kalanlara zor olduğu gerçeği,bu bayram özellikle deprem sonrası yakınlarını kaybedenler gözümün önünden hiç gitmediler.
‘’değişen bir şey yok hiç ölüm hariç / aynı gökyüzü aynı keder’’ Behçet Aysan

Aynı gökyüzüne bakıyorum hep aynı gökyüzüne,depremzedelerle aynı gökyüzüne,aynı mı görüyorum bilmiyorum.Bu kadar büyük acılardan sonra gökyüzü aynı mıdır onu da bilmiyorum.Aynı keder kalanlar için daha ne kadar uzun sürer onu da bilmiyorum.

Bir kez bile ölümle yüzleşenler  aynı insan olamazlarmış.Kayıp olmuş bir fotoğraf albümünden,çıkıp çıkıp gelen yüzler insanı nasıl iyi kılabilir ki. Okuduğu kitabın arasına ayracını koyup,yarın devam ederim dediği kitabı nerdedir kimbilir. Anneden, babadan,nindeden,dededen kalan hatıralar gözlerinin önünde nasıl toza toprağa bölenmiştir kimbilir.Kullanmaya kıyamadığı tabaklar,bardaklar,eşyalar nasıl tuz buz olmuştur kimbilir.

Bir depremzede şöyle diyordu ‘’onlar öldü gitti,biz hala ölmeye devam ediyoruz. ÖLMEYE DEVAM ETMEK…İşte yine işaret edilen cümle ‘’Ölenler ölümü bilmez,ölüm kalanlar içindir’’
Hangi ölüm,nasıl ölüm olursa ölsün kalanlara Allah sabır versin,dayanma gücü versin,geriye kalanlar hayatlarını kolay kılsın inşallah diyerek,uzak uzak dualarımı gönderiyorum ve amin diyorum. 

Yunus derki gör taktirin işleri /Dökülmüştür kirpikleri kaşları /Başları ucunda hece taşları/ Ne söylerler ne bir haber verirler ….Yunus Emre