Güz biraz da yalandan gülümsemekti hayata. Sabahları üzerine örttüğün güneşi giyinerek, bilerek bilmeyerek koşarak gittiğin yolda yarım kalmaktı belki de. Güz serinliğinde özlemekten erken üşüyeceğinden habersiz.
Hayat küçük ölümdü, uyku beklide hiç uyanamadığın derin uykulardan. Uzatıp başını celladına koşulsuz, yeter ki sana gül sunsundu. Bir deve dört yerinden kesilir ,sen kaç yerinden kanıyorsun. Tuzdan göynek giysen de kanar o yara bilmiyorsun. Neden deve dört yerinden kesiliyor diye soruyorsan eğer, deve çok güçlü bir hayvan,bir bıçak darbesiyle düşmez. Dört yerine vurulan bıçak darbelerinden sonra,yaranın biri dursa öteki durmaz,öteki dursa beriki durmaz. Tuzdan göynek giydirseler durmaz işte o kan.
‘’O’da özlüyormuş, benim bir tanem, çok üşüyormuş ben olmayınca,öyle yazıyor son mektubunda’’ Mektup mu dedim,mektup mu kaldı ki bu zamanda.Keşke olsaydı şöyle kokulu kokulu,yazanın parmaklarının dokunduğu,gözyaşlarının mektup kağıdının üzerine aktığı. Duygular bile sanal alemde anlamını yitirdi,bir emoji koy tamamdır. Gülen, ağlayan, üzülen,hayret eden emojilerin hepsi şekilden ibaret ne yazık ki.
İnsan nasıl korkunç bir sancı çekiyor, özleyip de sarılamayınca.’’ Şurama batana özlem demeselerdi, bıçak derdim’’ diyor şair Cemal Süraya. Yüreğine batan özlemi bıçağa benzetiyor. İşte tam da bu yüzden sen hiç durmadan kanıyorsun. Bazen ateşten geriye kalan bir yığın kül oluyorsun. Savur küllerini desem, ne kadar uzağa savurabilirsin ki.
Özlemek, ayrılığın tam bir baş belasıdır. Ayrılık her daim vardır, insan sevdiklerinden ayrılabilir ama özlemek öyle değildir. Ruhuna, özlemek duygusu çöker, iflah olmaz bir yara açar insana. Ayrılığın bir süresi vardır, bir umudu vardır. Özlemin öyle değildir, süre, zaman, gün, ay, yıl bilmez. Yapışır yakana, özlediğini görene kadar durur orda.
Özlediğinin yerine hiçbir şey koyamazsın. Kokusu başkadır, dili başkadır, duruşu başka dır,başkadır işte o. Teselli amaçlı kendine diller dökersin ama bu da senin yarandan akan kanı durdurmaz. Üstelik de aklından hiç çıkmaz. Onun sevdiği her şeyi seversin. Onun sevdiği şarkıyı dinlerken kaybolur gidersin. Arada sesini duyar gibi olursun, halbuki çok uzaklardan gelmez o ses. Teknolojinin de sana vermiş olduğu imkanlar senin özlemini gidermeye yetmez, zira sarılmak istersin.
Sarılmak başkadır, dokunuyorsun çünkü. Saçları, elleri, gözleri gelip omzuna dayar başını, o anda dünyanın en mutlu insanı sensin sanırsın. Beni özledin mi diye sorduğun zaman, kollarını boynuna sıkı sıkı sararak, hiç konuşmadan sana özlediğini belirtircesine bırakmaz seni. Annem ‘’ Kapının arkası bile gurbet ‘’ diye söylerdi. Kapının arkası bile gurbetse eğer, insan kapının arkasındakini bile özlüyorsa, düşün uzakta olan nasıl tüter insanın burnunda. Keşkeler den geriye kalanda seni acıtan özlemin duygusu çok ağırdır.
Özlemek gibi bir duygu zamanla geçer. İşte bu sürenin sancısına katlanma gücünü kendinde bulduğun zaman kavuşmanın yolları önüne döşenir. Önemli olan bu sancıdan sağlam çıkabilmektir. Kimse bırakıp gittiğin gibi kalmaz, ya da dönüp bulduğun aynı insan değildir. Zaman aşımı en çok hırsızlığı ile ünlüdür. Senden çalıp giden zaman geri dönmez ama sen değişirsin. Özlem, ayrılık, yoksulluk, çaresizlik insanı değiştirir. Hayatı yaşarken payına düşeni yaşarsın. Bırak herkes de payına düşeni yaşasın, yaşamalı da zaten. Tek başına yaşamadığımız bir dünyada, özlemler, ayrılıklar, acı, hüzün hep olacaktır. Bu yaşadıklarımızı kendi başımıza inşa etmeğimiz için bırakacağız herkes payına düşen acıyı yaşayacak, en az sen kadar, en az ben kadar.
Tuzdan göynek giysen o yara kanayacak. İnsanı en çok yara onarır bunu bilerek bu yolu yürüyeceksin. Kanayan bir kalp,farkında olan bir kalptir. Dokunsa da kanar,dokunmasan da kanar.İçinde dolaşıp duran bıçak bazen keder olur,bazen kayıp,bazen gurbet,bazen hasret.Bırak kanasın,kanatsın,bir süre sonra kendi kendini onaran kalpten sağ çıktığında açık denizlere yol almak için,hazır da bir yelkenlin dursun, rüzgarı arakana almayı da unutma.Seni seveni sev,sevmeyeni hoşgör, arayanı ara ,aramayanı terciğine bırak. Tercihlerin adresi kalpten başlar,bırak insanlar tercihlerini yaşasınlar. Sen yine de tuzdan göyneğini giy,dursun iç kanamalarımız.
YORUMLAR