AĞIR SÖZLER

Beyaz birkaç sayfaya sert iniş yapan ve çakılan kanatlarında sözler ve sözlerden bile isteye anı resmedebilmek! Mânâlı ve manasız derin ağırlığına iștiyak eş zamanlı öne çıkan sanat değeri taşıyan sözler. İyi de sanat değerinden ne kaybedecek düşünerek yazarsan? Sadece düşünmekle olacak olsa günün yarısı öyle geçiyor ve marifet düşünmeden yazabilmek. Düşüncede mantık öne çıkıyor ve aklın yolu birdir ağırlığına revan tam yol ileri. Mantık her şeyin çözümü olsa ne kimin doğrusunun doğru olduğu tartıșlırken! O vakit aklına ne gelirse; bazen kalbin, bazen mantığın ağır sesi.

Gel desem takılır mı bir bakışın kanatlarına, takılırsa çırpar mı ayrılığın ağır tozlarını? Zor. 

Çatlayan ve içinden patlamalı metin sözlerin var ve yorulmadan yazıyorsun. Biliyor musun, atlar yorulduğunu bilmediği için çatlarmış. Biz kapalı metine ve açık zihine hitap etmiş olsak bile duygusal zekanın çekim alanına garip bir sürükleniș yaşıyoruz. Yazmakla bitmiyorsa, yazmadığımız gün daha bi ağır oluyor sözler. Her söz kendi ağırlığında lâkin hangisi daha ağıra takılıyoruz, tıpkı bir kilo demir mi bir kilo pamuk mu ağır düşüncesine benzer. Her ikisi de eşit ağırlıkta lâkin hacim genişliği ve özgül ağırlığı aynı değil. O halde sözlerin tam anlamı ile hiç tartmadan devam diyebilir miyiz? Hayır.

( . ) paranteze aldığım her ağır noktanın senle  alakası var; henüz aç ve kapat olmadı, olmasın!

Zamana ışık tutan düşüncelerin ağırlığı genel geçer mi gelir geçer mi bilmiyorum da tutulmuşluğuma tutunuyorsun ve ağır ağır bıraksam düşlerden ne geçer? Altın sarısı güneşin ışıklarının buzullara sözü geçer ve tașkınlara gark ile son bir nefes çene hizasında çırpınışlar! Duygu dünyasının sonu böyle mi olacak? Evet, boğulan boğulana desem yüzme biliyorum diyeceksin lâkin yüze yüze çıkacağın bir kara yok artık. Her şeyin bir sonu var ve sonunda sonu var mı diyorsun? Evet, her şeyin bir sonu var lâkin sonun sonu var mı onu bilmiyorum!