Bir bilene danışsam yüzümdeki tebessümlerin sebebini. En çok kimin işine yarıyor? Sorusunu soruyor. Hem onun öyle olduğunu bildiğini biliyorum hem bilmiyormuș gibi yapmak zorunda olduğunu da!
Günü kurtarmak veya zamana bırakmak mı bilmiyorum lâkin çatlaktan sızanlar tașkınlara yol açacak ve önüne ne kattıysa götürecek... Götürsün bize tașkınlardan sonraki görüntüsü lazım, çünkü bırakacağı tahribatın etkisini anlamış oluruz, hiç değilse dünya ölçüleriyle. Ya beklediğin gibi bir yanı yoksa? Yoksa yok. Yok artık daha neler şaşkınlığımın ilk bakıșları vardı ve yetiyordu, sonrası umurumda olmaz. Nasıl kapıldıysan öyle gider mi diyorsun ve diyorsun ki kapılmaya gör! Ha şunu bileydin, detaylar bilinmezi ifade etmiyor, çünkü mânâ dolguları.
Bırak düşleri yerine ve yerinde kalsın. O halde gitme zamanı. Nereye ve nasıl? Gitmek ile uzaklaşmak aynı değil desen, bazen gitmemek için uzaklaşır insan! Yakın uzaklık ve yaklaştıkça uzaklaşmak mı? Evet. Hem var hem yok günleri düşünün varlığını biliyorsun ve bir şehir mesafesi yakınlığını da.
Bir zaman sonrasından, biraz zaman sonrasına ilk adım. Ve yuvadan ilk uçuşa kanat çırpan yavru kuş misali. İlkleri sevmek güzel ve gerçekleștirmek bir başka. Güzelliğinden güzelliğine güzellik katan bir başkası değil desen, her dem bir güzellik tarifinde durman gerekiyor lâkin bunun ötesi yok! Ötesine geçmeden anlamak nasıl? Zaten ötelerin ötesinde güzelliği ve uzatsan elini dokunacak gibi de hem var hem yok. Gerçeğin hayale dönüştüğü mü? Kelimenin tam anlamıyla öyle.
YORUMLAR