Gün olmaya ki bazen zıvanadan çıkmıyor değil insan! Neyzen gibi "Ben bu dünyanın devr-i devranını, izzet-i nefsini..." veya Can Yücel'in “... nasıl anlatayım küfürsüz?” Gündelik ve yerel ağızla bile küfürlü konuşmayan biri olarak bazı şairler neden küfürsüz anlatamıyor diyordum? Aslında onlara bunca yaşanmışlıktan sonra hak vermiyor değilim. İnsan bir noktadan sonra ya içini dökmeli ya da kafayı sıyırıp temmuz ayında paltoyla gezmeli! Tamam sabret diyorsun da biten sabrımıza sabrettiğimiz de bitti! Olsun sen yine de sabret. Peki.
Geçmişinden alıp bir metnin içine ne kadarını süpürebilirsin? Gelmişine-geçmişine ağdalı birkaç söz ile başlasam doğru bir dönüş sağlar mı tırmandığın ve yankılanmaya namzet griye çalan kayalıklar? Bilmiyorum, sağlar desen ne! Yukarıdan aşağıya vahşi çiçek gibi bakıyorsun ve sana yaklaşmak ne mümkün! Nasıl çıktıysan öyle insen ya da bıraksan kendini aşağıya! İçre zaman terennümlerine bakıp delișmen ruhuna yaklaşmakta olan benliğim U dönüşü yapıyor. Nedir bu hiç yontulmadan ete-kemiğe bürümüş hırpani duruşun? Bilmiyorum.
Durduk yere durduk duruşuna ve durur durmaz başladın hırpalamaya. Sakin ol seninle bir hukukumuz var. Dün bir bugün iki ne hukuku! Birbirine aşina ruhlar kısa süre içinde alışırlar ve kaynașırlar diyordun ya sahi ne oldu başlamadan bitti mi? Yoksa yanılsıma, çölde serap ya da derin uykuda bir rüya mıydın? Değilim değilim. Ya nesin? Daha ne olabilirim ki düşündüğün kadar yakınım diyorum hâlâ anlamak istemiyorsun! Al benden bu kadar ve beni rahat bırak. Sana ne zaman, nasıl ve nerede geleceğimi iyi biliyorum, bekle! Bekle bekle... Ne zamana kadar, evet güneş tepe vaktini çoktan geçti ve gurubunu tamamlıyor?
Özlediğini biliyorum, özlediğimi biliyorsun ve nasıl bir özlem ki bir adım sonrası imkansızlığa bırakıyor. İmkansız olduğun için mi güzelsin, güzel olduğun için mi imkansızsın? Bilmiyorum imkanları biraz daha zorla! Zorluyorum, sen bir adım atsan, ben koşuyorum. Olmadı mı olmuyor değil mi? Olur olur umudunu kaybetme ve yazmaya devam et. Zaten yazmaktan başka yaptığım hiçbir şey yok bu aralar. Yazdıklarının içinde varım bu sana yetmiyor mu? Peki, sana yetiyor mu? Önce ben sordum soruya soruyla cevap verme, bu huydan ne zaman vazgeçeceksin? Biliyor musun hiç yetmiyor ve zarfın dışına taşması gerekiyor ki kara gecenin yıldızlarına kavuştuğu gibi kavuşayım!
Kıştan çıkıyoruz ve nisan yağmurları başladı ve bahar demiştin ya al sana bahar! Sağ olursak çok bahar var ama bu vuslât bu bahar değil!
YORUMLAR