DEVAM ...

DEVAM ...

Devam et yazmaya ve burası tamam olmanın devamı! Ne yazdım kalbinin orta yerine ve nasıl girdim biliyor musun? Kim bilir sürüngenler gibi S çizerek kıvrım kıvrım, kim bilir göçmen kuşları gibi V çizerek süzüle süzüle! Her neyse ne artık; zaman, sakin elden yazılanların vakti saatinde ve vakti saati yerli yerinde. Ciddi ciddi soruyorum anladın mı? Daha neyi anlayacaksın sanki söylenmeyen söz kalmadı gök kubbe altında. Sana, tek hece üç harfin açılımını yapa yapa geldim lâkin geldim ne gördüm; bir umut, bir de sonsuz bekleyiş ve dahi ne kadar bekleyeceğimi bilmiyorum. Hadi şaşırıp tamamın devamındayım desen ve başka yaşanmışlıklara yol alsak olur mu? Zor diyecek biliyorum ve biliyorum ki birbirine yakışan ne varsa yakışmayan uzaklıkta ve hem var, hem yok! 

Hayallerin güzel diyorsun değil mi? Olabilir de sen var ya sen hayallerimden de güzelsin. Nasıl bir güzellik bu? Hem yüzün, hem ruhun güzel olacak ve sen bunu bir bedende taşıyacaksın öyle mi? Valla işin zor, sana hak veriyorum bu konuda. Bir yere konuşlanmak kolay değil ve senin bu asil ağırlığını taşıyabilmek baya bir marifet.

Bir yazıya seninle başlamak ve seninle bitirmek zor inan, çünkü senin kadar güzel sözler bulmalıyım ki, yüzünde oluşan tebessümün bir sebebi olayım. Sahi hiç olabildim mi çifte kavruk gözlüm? Tabii sana da yazık diyorsun belki, belki de delimi ne diyorsun. Her ne dersen de, seni sevmekten sana olan sevgimi ifade edemiyorum. Kafka'nın dediği gibi; ben az söyleyeyim sen çok anla!

Yazdıklarımı okuduğunu düşünüyorum ve șurası şöyle olabilir mi dediğini de! Ve senin gönlünde yatan sözlerin ne bilmiyorum ve aynı düşündüğümüzü düşünelim, işte bu büyük bir özlem. Ne kadar sürecek bilmiyorum ve bildiğim tek şey yanlış zamanın ve yanlış mekânın doğru insanlarıyız. Bu büyük yanlışlık ortadan kalkar mı? Sanmıyorum ve sende sanmıyorsun. O halde çay içelim, hırçın suların sakinleştiği gibi demlensin! Sonra mı? Bakarız.