GEL MESAFESİ

Ahh ne çok hissettiklerimiz var dünde kalan ve bugünden yarına. Ha gayret günlerine gerektiği kadar gereğinden bir fazlasını ortaya koymanın zamanı değil mi? Değil, inan değil. 

Rüya mısın değil misin iç sesimi tırmalayan
tebessümlerime rahvan adımlar. Uyusam veya uyansam üzüleceğim, yani her iki hâlde! Yok mu bunun ortası? Olmaz mı yarı uykulu bir hâl ve gözlerinden gözlerime akışlar sebepsiz! Sen söyle ben dinlerim vaktine sakin bir bekleyiş ve son sabır duaları vuslatın iki çay demiyle! 

Pamuk ellerinle kapalı gözlerim ve gözlerimin hizasına iki elimi uzatmış usulsüz yürüyor uyur gezer düşlerim! Ne zaman, nerede ve nasıl son bulacak çarptıkça kimsesizliğin taş duvarına? Nereden bilebilirim ki ben uyurken de sevdim seni! Valla pes bu kadar abartılmaz? Yok daha neler, neyi abarttım, sanki hiç mi duymadın yedi düvele yedi uyuru? Duydum! Eee duydunda ne oldu, insan biraz hiç değilse uyur gibi yapar ya da uyku empatisine yatar! Yok yok, uykuyu gözleri kapalı yarım ölü hâli sanıyor ve gördüğün bir rüyayı hayra yormakla geçiyor ömrün! Başını yastığa koyduğun vakit hemen gelen uykun ile sakin ve rahat bir hayatın içinde ne olup bitiriyor görmen ne mümkün? Yapma şunu, görmediğim gün seni rüyamda kara basanlar kabusum oluyor! İnanayım mı? Kendin bilirsin diyorum ama bir metne benim anlayacağım bir dilde kodladığın ne varsa rüyalarıma geliyor ve başlıyorum bir bir çözümlemeye, inan çözümleyemediklerim kabusum oluyor ve sonra ne demek istemiş ne? Böyle kendi kendime sorarak ve yumruklarımı sıkarak, bir ayağımın topuğunun üzerinde yüz seksen derece dönüp çığlık çığlığa koşmaya başlıyorum sevgili yazarım! Anladığını anladım. Șimdi umarım sen de anladın anladığımı ve diyorum sıradan yazmak çözümleme ișinde usta olanı seni hiç açmaz ve inanır mısın bu yüzden yazamıyorum diyorum çabuk anlașılanı!

Öyle böyle değil, çok geçmeden geçiyordun ve arınmıșlığından kırıntılar kadar sevdan 
lâkin tahmin edemediğin kadar kirli bu dünya
sadece gel mesafesinde birkaç temizlik!