İKİNCİSİ DAHA YAKIN 

Bir bakışın ısrarında değil, esrarında bir günün hikayesi yazıldı ve başka bir günün hikayesine doğru yol almaya başladı. Sonra yaşananlar ve yaşanacaklar kelebek etkisi bir zaman lâkin devamını getiremeyen kahramanın cam tavan sendromu, yani belli bir noktadan sonra hiçbir şey üretmiyor muydu? Üretmez olur mu ve bu soruya verilecek bir cevap üretmesine gerek yoktu, zaten olağan üstü hâli hikaye değeri!

Beklediğin gibi mi ya da beklediğinden bir fazlası mı? İkincisi daha yakın, çünkü fazladan gülen yüzünde çifte kavruk gözleri. Neden bu gözler her metninde geçiyor? Geçmemesi mümkün değil ve onun gözlerinin yazarken ışık tuttu gerçeği yadsınamaz! Kelimenin tam anlamı ile hiç yoruma açık olmayan birebir ona neym firaklarında her zirvesine tırmanış yeni bir eylem biçimi geliştiriyor.

Değil mi sebebine bir sebep aramadan yine seversin sebepsiz. İşte böyle bir şey desem abarttın diyeceksin ve diyeceksin yok daha neler? Bir tanesini söyle hoşuna giden bir tanesini? Hangisini desem hepsi birbirinden güzel. Anlatmaya zaman, anlamaya zeka gerek ve tek geçtiğim yerler var. İlle de bir tanesi değil mi? Bitir bu ızdırabı birkaç satırda, kesik kesik etrafında dönüp durma. 

Ne yapabilirim yüzündeki çizgiler kesik kesik
ve kaşları dağlar misali sevda denizine paralel. 
Ahh kirpik ucundan öptüğüm ne denirse ondan deme şunu ve bekletme çıkar baklayı ağzından. Bir güzel için söylenmeyen söz kaldı mı ona bakıyorum Mecnun'dan kallavi deyip geçecek misin Leylâ diye lâkin çöle düşmedim. 
Diyeyim haziranda iğde kokusu sen de yağmurun toprağa teması ile çıkan mis koku. 

Hiçbir şey göründüğü gibi değil lâkin aksi hâli vardı bazılarının ve göründüğünden fazlaydı. 
Topraktan güzel mi koktu? Evet. Başladın beni şimdi anlamaya. Doğru anlamaya çalıştım lâkin abarttın demiyeceğim, iyiden saçmaladın
desen seni sevdiğim vakit yağmur kokusu vardı ve sesinin rengi görünüyordu. Artık ne söylediysen çözümsüzlük çözüm oldu ben de armudun sapı, üzümün çöpü demedim